Het toeristisch Maestrazgo telt vandaag zo’n 58 gemeenten in de provincies Castellón en Teruel.
Op enkele uitzonderingen na is hun economie voornamelijk gebaseerd op landbouw en veeteelt.
De dorpskernen van El Maestrazgo zijn klein en gelegen in woeste landschappen, vaak getart door forse niveauverschillen, gebergten, kloven, rivieren en kale vlaktes. Bossen met dennenbomen en steeneiken worden afgewisseld door landbouwgronden met graangewassen. Tegenwoordig worden enkel nog de grote akkers, waar grote landbouwmachines toegang hebben, gebruikt terwijl de oude “bancales” (akkertjes in terrasbouw tegen de bergflanken) nog enkel deel uitmaken van het typische landschap van El Maestrazgo en hier en daar nog amandel- en olijfbomen gekweekt worden. Bronnetjes en kleine waterlopen irrigeren de kleine “huertas” (moestuintjes) die producten opleveren voor eigen gebruik terwijl op de oevers weelderig populieren, olmen en andere boomsoorten, die de koelte en de vochtige omgeving weten te appreciëren, groeien.
Al de bossen en vlaktes zijn bezaaid met een uitgebreide variëteit van aromatische planten (tijm, rozemarijn, lavendel, munt, vuurwerkplant), genezende planten (kruizemunt, theestruik, kamille, bonekruid) en paddestoelen en truffels welke later gebruikt zullen worden in de gastronomie van de streek of deel uitmaken van een rijk assortiment likeuren.
Naast deze variëteit aan vegetatie kent de fauna van El Maestrazgo soorten als de Spaanse geit, de moeflon, de bergkat, de otter, de steenmarter, de vos, genetkat, de havik, de arend, de steenuil, de gier enz. Hier kunnen we zelfs nog enkele soorten die gejaagd of gevist mogen worden, aan toe voegen: de patrijs, de kwartel, de haas, het konijn, het everzwijn en de forel.
Dorpje op 838 m hoogte, net op de grens tussen Bajo Aragon en Maestrazgo. Het is reeds bewoond sinds de oudheid. Hiervan vormen de “resten van de man van Molinos” het bewijs. Oudste opgravingen gedaan te Aragon (Grutas de Cristal, 5000 jaar geleden) zie museum.
De dorpskern heeft zich perfect aangepast aan de diep ingesneden orografie van het landschap. Barranco de San Nicolas, kloof van 30m.
Ook de gebouwen van het dorp hebben zich aangepast aan de moeilijke orografie en dateren uit de middeleeuwen. Molinos is een Tempeliersdorp heroverd op de Moren in de XIII eeuw.
De Plaza Mayor, met zijn arcades en nobele huizen, is zonder twijfel het belangrijkste monument van het dorp, evenals het raadshuis (eind XVI eeuw, renaissance) waar heden het gemeentehuis gevestigd is.
De kerk Nuestra Señora de las Nieves (XIVe) bevindt zich ook op dit plein en is het enige voorbeeld, samen met de kerk van Valderrobres, van Gotisch-Levantijnse stijl van de provincie Teruel. (Dit geheel werd uitgeroepen tot historisch-artistiek monument op nationaal niveau!)
Alle binnen- en buiten beelden van de kerk werden verwoest tijdens de burgeroorlog (1936-39) en de kerk werd gebruikt als graanschuur.
Naast dit belangrijk patrimonium kunnen we in Molinos ook nog de “Grutas de Cristal” bezoeken, een van de meest spectaculaire ondergrondse landschappen van Europa.
Tempeliersdorp, uitgeroepen tot artistiek, historisch geheel. Bovenaan de Salto de San Juan (waterval) zijn graven gevonden, vermoedelijk van de Visigoten (VII tot IX eeuw) graven van kinderen of mensen van kleine gestalte? Waarschijnlijk werden hier enkel belangrijke personen begraven. Boven deze waterval bevindt zich de Ermita de San Juan.
De naam van dit dorp moet wijzen op de aanwezigheid van een groot aantal grotten. (vb. primitief onderkomen van het klooster van de Servitas in de buurt van Ladruñan, préhistorische rotsschilderingen van oude volkeren nabij “la central eléctrica”)
Oud ommuurd Tempeliersdorpje, gelegen bovenop een berg (1130m) en te midden van een geologisch landschap door de rivieren geteisterd. Deze ligging werd uit militair oogpunt gekozen omwille van de bevordering van de veiligheid van het dorp. Vanop het “Balcón de los Forasteros” kunnen we de vallei in al haar pracht aanschouwen en zien we hoe sommige huisjes over de rotswand hangen boven de kloof van de Rìo Cañada.
De 2 belangrijkste gebouwen van het dorp bevinden zich op de Plaza Mayor (Plaza de los Tablas).
- de Maria Hemelvaartkerk (Asunciòn); neo-classisisme (XVIII-XIX)
- het gemeentehuis (XVI-XVIIe) populaire Aragoneese stijl.
Eenvoudig klein dorpje op 900 m hoogte.
De kerk Santa María del Rosario (XIX) is misschien het meest belangrijke monument op artistiek gebied , de oorsprong van de rivier Pitarque is het spectaculairste wat de natuur kan bieden.
Na een aangename wandeling (+/-1H) langsheen de oever van de rivier doorheen een schaduwrijke en frisse kloof, rijkelijk begroeid met klimplanten, esdoorns, hazelaars en wilde aardbeien, worden we verrast door het water dat uit de rotswand spuit. Na de winter of na forse regenval een buitengewoon spektakel gezien de grote hoeveelheid water. (la chiminea!)
Forellen en otters leven in het frisse (8 à 10° C.) en zuivere water van deze berg-rivier.
Piepklein dorpje op 900 m hoogte, ommuurd met middeleeuwse wallen en uitgeroepen tot historisch-artistiek geheel en ontving de prijs Europa-Nostra voor zijn restauratiewerken. De wallen zijn perfect bewaard en we onderscheiden enkele ronde torentjes en 5 portalen. De poort van het nonnenklooster “Puerta de las Monjas” met zijn bewerkte jaloeziën in Mudejarstijl, is gelegen naast het klooster gesticht door Felipe II. Binnen de stadsmuren verrast Mirambel ons met enkele elegante huizen met indrukwekkende en rijkelijk bewerkte overstekende dakranden van Napolitaanse-Aragoneese stijl, wederom duidend op de invloed van de bloeiende wolnijverhied van de XV tot XVIII e. De huizen Zorita, Pastor, Aliaga, Castellot en het gemeentehuis zijn opmerkelijke gebouwen. Eén van de weinige muurschilderingen uit de renaissance die in de provincie Teruel bestaan vinden we terug in het huis Costeras. De parochiekerk, gewijd aan Santa Margarita, is het belangrijkste religieuze monument (XVIII e.). Enkele stenen schilden in voorgevels duiden op de aanwezigheid van de Tempeliers in deze streek in vroegere tijden. In deze streek werd ook de film “Land and Freedom” van Ken Loach gedraaid over de burgeroorlog van Spanje (1936-1939).
Gelegen op 760 m hoogte, heeft de functie van gemeentehoofd voor volgende dorpen: Abenfigo, Cuevas de Cañart, Dos Torres de Mercader, Ladruñan, La Algecira, El Crespol, Los Planes (wijn), Los Alagones, Perogil en Luco de Bordón.
Naam afkomstig van het kasteel gebouwd door de Tempeliers (XIII) en volledig verwoest door de laatste oorlog van de Carlisten in de helft van de XIX e. Nu terug in opbouw en het is zeker de moeite waard om eens tot boven te wandelen en de ruines van het kasteel te bezoeken. Aan de voet van het kasteel vinden we verschillende gebouwen met architecturaal belang:
- de parochiekerk San Miguel, gotisch XIV e.
- Ermita (kapel) Virgen del Agua, XVII e.
- gemeentehuis, originele constructie naast een bronnetje onder een portaal met afbeeldingen van menselijke hoofden en een biddend personage
- lavadero voorzien van een toilet één vd weinige)
Net buiten de dorpskern, hangt de Ermita del Llovedor (XVIII-XIX e.) tussen de hoge steile kalkrotsen. Spectaculair zijn ook de oevers van het stuwmeer van Santolea. Voorbij dit stuwmeer bevinden zich de vruchtbaarste gronden van heel Maestrazgo, bevloeid door de Rìo Guadalope (groene ader vd streek) De dam werd gebouwd in 1928-30, waardoor het dorpje Santolea grotendeels overspoeld werd en verdween onder het meer.
Men kan er op verschillende plaatsen gaan zwemmen in het heldere water maar dicht bij de dam zwemmen is verboden.
Alcorisa is een dorp op 15 km van Molinos. Ligt op een hoogte van 632 m. De kerk “La Virgen de la Asunción” werd in verschillende fasen gebouwd, de bouwwerken zijn begonnen op het einde van de 14de eeuw. De klokkentoren is van de 18de eeuw waarin Mudejar stijl verwerkt is.
Alcorisa is één van de dorpen die deel nemen aan de “Ruta del Tambor y el Bombo” tijdens de Semana Santa (de paasweek).
Het belangrijkste evenement heeft plaats op witte donderdag om 12 H ’s nachts wanneer honderden mensen samen beginnen te trommelen op het dorpsplein (“rompida de la hora”).
Het dorp ligt op 466 meter hoogte en telt bijna 4000 inwoners. (afstand v Molinos: +/- 30 km)
In 1900 is Luis Buñuel geboren in Calanda. Eén van de grootste Spaanse cineasten tot op de dag van vandaag. Het “Centro Buñuel Calanda (CBC)” werd ingehuldigd in 2000 en wordt nog steeds beschouwd als grootste culturele centrum van het land over het leven en werk van de cineast. Er is een permanent museum, een tijdelijke tentoonstellingsruimte, een cinemazaal en een onderzoekscentrum gerelateerd aan de persoon Buñuel.
Maar het dorp is niet alleen bekend omwille van zijn beroemdste inwoner uit de twintigste eeuw, het is ook een dorp met een enorme achitecturale waarde met zijn Plaza del Pilar de Calanda, en de Casa Museo Miguel Pellicer, zijn dorpsplein met rondbogen en overdekte galerijen en de Acueducto de Los Arcos.
Calanda maakt ook deel uit van de “Ruta del Tambor y el Bombo”.
In Calanda starten de trommelaars op goede vrijdag om 12 H ’s middags.
Alcañiz is de hoofdstad van Bajo-Aragon. Het kasteel dateert van de XII, XIII e en was van de orde van de Calatravos. Binnenin zijn gotische muurschilderingen van de XIVe. Men kan de “Parador” alsook zijn restaurant bezoeken. De ex-collegiale kerk Santa Maria la Mayor is een grote barokkerk met een prachtige gevel. (XIXe). Onder het dorpsplein zijn eeuwenoude onderaardse tunnels die men kan bezoeken. Het stadscentrum heeft autovrije winkelstraatjes en leuke, lekkere eetgelegenheden. Enkele kilometers buiten de stad kan men gaan zwemmen aan het meer van Alcañiz. Iets verderop ligt Motorland, een GP circuit waar men ook kan karten.
Deze gekende en beminde stad, aan de rivier Ebro, heeft vele troeven. (Op 130 km van Molinos).
Enkele prachtige monumenten zijn:
- El Pilar (de Pilar-kathedraal), versierd met schilderijen van Francisco Goya.
- La Seo/Catedral del Salvador; een samensmelting van barokstijlen, Romaanse stijlen en Moorse invloeden.
- Palacio de la Aljafería (Paleis): Dit paleis, gebouwd in de 9e eeuw door de Arabische koning Al-Muqtadir is vandaag de dag de zetel van de regering van Aragón
- Goya Museum–Ibercaja Collection: een museum gewijd aan Goya.
Het plein voor de Pilar-Kathedraal is één van de grootste pleinen van Europa met een lengte van 1500 meter.
Naast dit ruim culureel aanbod is Zaragoza een sfeervolle, aangename stad om te winkelen en om leuke terrasjes te doen.
Is de hoofdstad van de gelijknamige provincie Teruel. (Op 115 km van Molinos). Deze dunstbevolkte provinciehoofdstad van Spanje is voornamelijk bekend om haar rauwe ham, en om haar mudejarkunst, door de UNESCO erkend als Werelderfgoed.
De bezienswaardigheden, het mausoleum van de Geliefden van Teruel, het paleontologische centrum Dinópolis en de omringende natuur zijn een must voor de cultuurliefhebbers.
De kerk van Santa María, de kathedraal van het bisdom van Teruel en de torens van El Salvador, San Martín en San Pedro zijn hoogtepunten in de mudejarkunst.
Is een kustdorp dat enkel via een strook zand met het vasteland verbonden is. Dit schiereiland ligt op 120 km van Molinos.
Bovenop het schiereiland treft men een oude burcht. De weg naar deze burcht is een leuke route door piep kleine middeleeuwse straatjes, langs kleine huizen met prachtige balkons vol bloemen. De kleine marktkraampjes zorgen voor een leuke sfeer. Je kan er genieten van lekker eten in de vele restaurantjes.
De stranden zijn er schitterend waardoor Peñíscola is uitgegroeid tot de favoriete badplaats van velen.